Pános Zasítis- Acerca de los metales

Πάνος Θασίτης


Περί μετάλλων

Ο μεθ’ημών - στα δεξιά – κερδίσει πάντα. Να συστηθούμε:

O ιδιοχτήτης - ορατών τε και αοράτων - ο υπουργός

η εφημερίδα μας –ανεξάρτητη ή μη

κατά τις περιστάσεις...

Κι αν απορείτε πώς γίνεται «αυτό»

πώς κρατούμε στους αιώνες των αιώνον:

«Σίδηρος και χρυσός».

Όπου δεν πέφτει ξύλο πέφει χρήμα ή αντιστρόφως

ή και τα δυο μαζί ενωμένα

αναλόγως

Κι όσο για τα καινούργια - δήθεν – μέταλλα που βγάλανε στη μέση

μεταλλωρύχοι σιδεράδες και συναφείς κοπρίτες

και τα σοδειάζουν νύχτα σε μυστικές στοές

και τα μοιράζουν «ίσια»

σ’ε άξεστα χέρια εχθρικά

ανησυχία, σχεδόν, καμιά.

Ούτε, βέβαια φόβος ούτε πάθος

ούτε –προπάντων- λάθος.

Χιλιάδες κι όλας χημικοί δουλεύοθνε για μας.

Τα διαβρόνουνε σιγά-σιγά και τ’αχρηστεύουν

τα θάβουνε ξανά στη γη- την πατρική.

Μαζή μ’αυτους –τους προστύχους- που τά’βραν.

* * *

Pános Zasítis

ACERCA DE LOS METALES

Quién está con nosotros –a la diestra- siempre gana. Presentémonos:

por aquí el propietario –de lo visible y de lo invisible- el ministro

nuestro diario –independiente, o no

según las circunstancias...

Y si es que acaso no entendéis cómo se explica “esto”

como es que perduramos por los siglos de lo siglos:

-Oro y hierro-

Donde no llega el dinero alcanza el palo o viceversa

o ambas cosas a la vez,

todo depende

En cuanto a esos metales presuntamente nuevos, que han puesto a circular

minerillos, forjadores y otros gandules de tal laya

que los cosechan por la noche en las galerías secretas

y los reparten igualitariamente

entre manos toscas y hostiles

inquietud: casi ninguna.

ni , desde luego, miedo, ni pavor

ni –sobre todo- error.

Millares de químicos trabajan ya para nosotros.

los erosionan lentamente, los vuelven inservibles,

los sepultan de nuevo bajo tierra – la herencia paternal.

Junto con esos malandrines que los habían encontrado.

* * *