Mi testamento

Μιχάλης Κατσαρός

Η διαθήκη μου
Αντισταθείτε

σ’ε αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκη

και λέει : καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε

σ’ε αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι

και λεει : Δόζα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε

στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών

στον κοντό άνθρωπο του γραφείου

στην εταιρεία εισαγωγαί εξαγωγαί

στην κρατική εκπαίδευση

στον φόρο

με μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε

σ’ε αυτόν που χαιρετάει απ’την εξέδρα ώρες

ατέλειωτες της παρελάσεις

σ’ε αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει

έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν

σε μένα ακόμα που σασς ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ε ολους αυτούς που λέγονται

μεγάλοι

στον πρόεδρο του Εφετίο αντισταθείτε

στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες

σ’ε ολα τ’ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε

πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ’ολους που γράφουν λόγους για την εποχή

δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις

από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό

αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών

Και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη

διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σε αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια

στα θούρθα

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους

στους θεατές

στον άνεμο

σ’ε όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς

τους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ

Αντισταθείτε

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την

Ελευθερία.

* * *

MI TESTAMENTO

Resistíos

ante aquel que ha adquirido su pisito

y dice: Aquí estoy bien.

Resistíos al que regresa a casa

y dice: Alabado sea Dios.

Resistios

a alfombra persa de los apartamentos

al funcionario repolludo

a la compañia de importación y exportación

a la enseñanza estatal

a los impuestos

incluso a mí que os lo encomiendo.

Resistios

al que saluda arrellanando en la tribuna el paso

interminable del desfile

a esa estéril señora que reparte

impresos de santos, mirra, incienso

incluso a mí que os lo encomiendo.

Reistíos a todos los que se hacen llamar

grandes

al presidente del tribunal de apelaciones

a las marchas, los redobles, las palabras militares

a los congresos de alto vuelo donde parlotean

y sorben cafelito ponentes consiliarios

a quienes pontifican acerca del presente y del futuro

a la vera y calor de la estufilla

a las lisonjas los diosquiera las mil genuflexiones

de chupatintas y cobardes a su preclaro

líder.

Resistios a los servicios de inmigración y pasaportes

a las brutales banderas de todos los estados a la

diplomacia

a las fabricas de armas

a quienes tildan las bellas palabras de lirismo

a los himnos

a las canciones azucaradas o llorosas

a los espectadores

al viento

a todo aquel que se dice indiferente a los sabios

a quién presume de ser un gran amigo

e incluso a mí, si, también a mí que os lo encomiendo

resistios.

Puede que entonces certeros avancemos hacia la

Libertad.

* * *