PANOS ZASITIS -LOS PIES DEL CIELO

Πάνος Θασίτης

Τα πόδια του ουρανού

Τα πουλιά πετούν χαμηλά

Ουρανός πιο πάνο δεν υπάρχει

Τα πόδια του απομείναν μόνο. Σκοντάφτουν

στις στέγες στην αντικρινή καπνοδόχη

παγομένα

πεταγμένα στο χειρουργείο.

Ω τα πόδια του ουρανού

τρέχουν σφιχτά οι άντρωποι να τα κρατήσουν

να τα βρέξουν με δάκρυα να τα φιλήσουν.

Ξεχνούν όμως

και ψάχνουν πιο ψιλά, καλούν

το καθαρό του σώμα.

Τότε τα πόδια

πάλι ξεκινούν και τους αφήνουν.

* * *

Panos Zasitis

Los Pies del Cielo

Casi Rasante el vuelo de los pájaros

Es que cielo más arriba ya no existe

Sus pies apenas si han quedado. Tropiezan

con los tejados con esa chimenea de ahí enfrente

ateridos

arrojados al quirófano

Oh, los pies del cielo

corren los hombres a estrecharlos retenerlos

a empaparlos con sus lágrimas besarlos

Pero luego se olvidan

e indagan en la altura, invocan

su cuerpo inmaculado.

Entonces los pies

se echan a andar y ahí los dejan.

* * *