Μίλτος Σαχτούρης

Ο Καθρέφτης

Σα γύρισε ο καθρέφτης μου

στον ουρανό

φάνικε

ένα φεγγάρι μισοφαγωμένο

από τα κόκκινα μυρμήγκια

της φωτιάς

κι ένα κεφάλι πλάι του

να καίει κι αυτό μέσα σε πύρινη

βροχή

να λάμπει το κεφάλι

να φέγγει

καθώς το έπαιρνε το έκανε κάρβουνο

η φωτιά

να ψιθυρίζει :

- - Τα δέντρα κάινε φεύγουνε σαν τα μαλλιά

ο άγγελος χάνεται με καψαλισμένα

τα φτερά

κι ο πόνος

σκύλος με σπασμένο πόδι

μένει

μένει

* * *

MILTOS SAJTURIS

Espejo

Cuando se volvió mi espejo

hacia el cielo

Apareció

una luna carcomida

por las hormigas rojas

del fuego

a su lado una cabeza

ardiendo también bajo la lluvia

candente

brilla

refulge la cabeza

según la abrasa el fuego

según la carboniza

Y susurra:

-Queman los árboles se pierden como el pelo

se descarría el ángel con las alas

chamuscadas

y el dolor

perro con una pata quebrada

se queda

se queda.

* * *